موسسه فرهنگی نور و نشاط
کافی است یک بار پایتان به اینجا برسد ، از عمق روح و جان به گوشه گوشه اش نگاه کنید و دل بسپارید به امواج معصومیتی که در اینجا جاریست . آن وقت است که پایبندش می شوید و دلتان پر می کشد برای آمدن و ماندن و ماندگار شدن .
این را فقط من نمی گویم بلکه بارها و بارها از زبان کوچک و بزرگ و پیر و جوان شنیده ام و با چشم هایم دیده ام که هر که پا به اینجا گذاشت مانند کبوتران حرم ، سبکبال شد و رها ….
رها از هرآنچه زمینی است …..
جناب آقای ” سید مجتبی مومنیان ” یکی از همین میهمانان بود . شاعری خوش ذوق و صد البته تیز بین و اهل دل .
قطعه ی زیر یکی از سروده های ایشان است در وصف کبوترانه .
آی بچه‌ها بیایین بیرون ز خونه با هم بریم شهر کبوترونه
اینجا قشنگو با صفاست بچه ها ! تو حرم امام رضاست بچه ها
شهر قشنگ بازی و طاعته خیال مامان و بابا راحته
یه شهر رویایی که توی ابراست تو پایتخت معنوی دل هاست
دعوت آقا شده اند و مهمان اینجا تمام بچه های ایران
خادم حضرتن همه خاله ها مهربونن با همه آلاله ها
وقتی که مامان شما رو میاره اول کار سالن انتظاره
بعدش می ری تو سینما میشینی یه فیلم خوب و دیدنی می بینی
شهر ما یکجنگل زیبا داره قشنگه و خیلی تماشا داره
چند تا عمو روحانی شاد خندون تو جنگلش قصه می گن برامون
قصه هایی به رنگ آسمونی یاد میگیری درسای مهربونی
قصه ی یک لاله ی خوشبو می گن ماجرای ضامن آهو می گن
خاطره ی خوب می مونه تو یادش هر کی بیاد به مسجد جوادش
هر کی که گوش کنه به حرف عمو یاد می گیره قشنگ و کامل ، وضو
وضو می گیره یاد می گیره نماز همه به صف مشغول راز و نیاز
غرفه بعد برگه ی نقاشی ها روی میزن ، کنار اون ماژیکا
آرومکه روی صندلی بشینی هرچی تو جنگل شنیدی می بینی
به میدون مجموعه که رسیدی تو گنبد امام رضا می بینی
حالا با هم بریم سراغ بازی سرسره و استخر توپ و شادی
حسینیه مرحله ی بعدیه خوندن نوحه یا که مولودیه
اونجا میشیم با اهل بیت اشنا با بچه های وادی کربلا
ما آشنا با دین و مذهب می شیم یار حسین ، عاشق زینب می شیم
حالا دیگه باید بریم عبادت همراه مامان و بابا زیارت
هرکی بیاد یه بار کبوترانه برای حرم هی میگیره بهانه .
